Het had hier een triomftocht moeten zijn. Moedige verhalen, leutige anekdotes en kleine lesjes. Dat is het nog steeds, maar met een bitterzoet randje. Wij schrijven dit verhaal in België, maar onze kleine EsteVan staat nog steeds onverschrokken te zonnen in Italië. En nee, dat is niet zoals gepland.

… telkens ik een bed zie. Het mag dan ook niet verbazen dat mijn eerste gelukstraantjes vloeiden toen het bed _eindelijk_ geïnstalleerd werd in EsteVan. Plots veranderde een laadruimte in een woning en zag ik voor het eerst waarom elk vrij uur besteed werd aan een fucking Ford Transit.

Het moment de gloire is bijna aangebroken. De dagen, avonden en nachten die we de afgelopen maanden werkten, hebben allemaal geleid tot dit hoogtepunt: EsteVans eerste roadtrip komt met rasse schreden dichterbij. Tijd om even stil te staan bij de vooruitgang die we geboekt hebben en weg te dromen van onze eerste echte trip.

Grote stap in het EsteVan-verhaal: we hebben wanden! Of beter gezegd: we hebben 70% van de wanden! En in academische termen is dat toch wel een onderscheiding waard, dus een klein vreugdesprongetje mag gemaakt worden.

Laten we hier vooral beginnen met een dikke, vette disclaimer: wij zijn geen elektriciens en hebben hiertoe ook geen enkele ambitie. Als je dus op zoek bent naar advies rond elektriciteit: neem je telefoon en bel een échte professional. Als je eens goed wilt lachen met twee nitwits die hun gooi doen naar een elektrische…

Dat is op dit moment begrijperlijkerwijs de meest gestelde vraag in mijn omgeving. Meestal wordt die vraag vervolgens door mij beantwoord met een dramatische en veelzeggende stilte die – afhankelijk van de emotie en vraagsteller – enkele seconden tot dagen duurt.

Ieder van ons heeft eigen energiebronnen. Voor de ene is dat gaan raven met tachtig vrienden op Tomorrowland. Voor de ander is dat in bad zitten met een potje chocomousse en aflevering 87 van een true crime podcast. Dat geldt blijkbaar ook voor DIY campervans. Veel energie uit een potje chocomousse zullen zij niet halen…

Het werd me al onmiddellijk pijnlijk duidelijk in de CarpetRight vestiging: mijn modegrillen waren niet meer modieus. Ik meende zelfs een opgetrokken wenkbrauw te zien bij de vermelding van een terrazzo effect. Niet meer hip, maar ik kon wel kiezen uit 4852942 beton-effecten. Ik probeerde het me in te beelden: een campervan met een betonvloer….

En met leren bedoel ik: urenlang naar YouTube filmpjes kijken van andere mensen die hun campervan isoleren. Vervolgens in een rabbit hole gezogen worden van DIY camper video’s en na acht dagen zonder slapen en douchen tot de constatatie komen dat er geen one size fits all solution is. Dus doen wij even ons best…

In het gezegende jaar 2005 schreef een taalkundig virtuoos: ‘You’s a window shopper. Mad as fuck when you see me ride by‘. Zeventien jaar later zijn wij in dit gedicht zowel de window shopper als de persoon die voorbij rijdt. Mind fuck!

Het eerste deel van de ondervloer was klaar en de isolatie lag ook op z’n plaats. Tijd nu om die vloer volledig af te werken. Helaas was dat nog net iets meer werk dan verwacht …