Onze Italiaanse trip in 7 hoogtepunten

Onlangs was ik aan het luisteren naar een gerenommeerde muziekpodcast van The New York Times en was ik het met quasi geen enkel standpunt eens dat de podcasthost naar voor bracht. Hetzelfde zal ongetwijfeld gelden voor deze blogpost: een hoop mensen zullen het allicht niet eens zijn met mijn keuzes. Maar hey, ik ben die podcast ook blijven uitluisteren, dus hopelijk halen jullie ook het einde van dit lijstje.

1. Biënnale van Venetië

Wij zijn per ongeluk terecht gekomen op de Biënnale van Venetië. Voor iemand die een Master in de Culturele Studies heeft, is de volgende bekentenis allicht een doodszonde: Wij zijn alleen maar naar de Biënnale gegaan omdat ik dringend naar het toilet moest. Heel dringend. Zo dringend dat ik er blijkbaar €50 voor op tafel wou leggen.

Zo bracht mijn monsterlijk kleine blaas mij dus op de kunsthoogmis van Italië. Ik dacht dat de Biënnale een soort kunstvariant op de World Expo zou zijn. Die vond ik behoorlijk veel aanschuiven, wachten en een vleugje teleurstellend. De verwachtingen lagen dus onder zeespiegelniveau.

En hoewel het bezoek aan de Biënnale slecht begon (die toiletten waarvoor wij samen €50 hadden neergelegd waren echt énorm moeilijk te vinden), ging het al snel in stijgende lijn. Ik zag echt baanbrekende kunstinstallaties en de collectie was bovendien een pak groter dan het miezerige plannetje liet uitschijnen. 100% would recommend.

2. Dolomieten

Dé reden waarom we naar Italië reisden was deze UNESCO-attractie. Alleen hierom was de reis het waard. Mijn drie persoonlijke favorieten waren Cime Grappa, Cinque Torri en Tre Cime. Deze eerste twee combineren geschiedenis en natuur op een onvergetelijke manier.

3. Eten in Emilia-Romagna

Ziet ge hieronder de vijfde foto? Dat is een kaasbordje. Ik denk nog wekelijks aan dit kaasbordje. Dat is niet eens een leugen. Ik leef voor kaasbordjes en dit was het best gebalanceerde kaasbordje dat ik ooit gegeten heb. Dat spreekt overigens voor al het eten dat we in deze regio, Emilia-Romagna, aten. Topnotch.

4. Ravenna en haar mozaïeken

Ravenna stond niet op onze oorspronkelijke routeplanning, maar door de motorpech die we hadden met EsteVan kwamen we hier uiteindelijk toch terecht. En gelukkig maar. De gouden mozaiëken van Ravenna zijn alsof je in een sprookje binnenwandelt. Ik heb niet eens het geduld om in mijn huis 12 kaders rechts te hangen dus voor mijn hersenen is het waanzinnig om miljoenen steentjes recht te zien hangen.

5. Fresco’s in Padua

Het meest vreemde aan Padua vond ik dat er amper toerisme was. Idem voor Ravenna trouwens. Het lijkt alsof deze culturele toppers nog relatief onbekend zijn bij het grote publiek. Of we waren er op het juiste moment, dat kan ook. In de Basiliek van Sant’Antonio waren we met slechts een handvol bezoekers. De enige plaats die volgeboekt was, was de Cappella degli Scrovegni. Deze kapel is volledig beschilderd met een fresco door Giotto. Dichter bij tijdsreizen gaan we helaas niet komen.

6. Verona

Wanneer je de Romeo & Julia straatjes en winkeltjes achter je laat, kan je niet anders dan verliefd worden op de vele kleine Italiaanse steegjes. Hetzelfde kan gezegd worden voor heel wat andere middelgrote steden in Italië en dat is dan ook mijn voornemen voor volgende bezoeken aan het Zuid-Europese land: meer tijd doorbrengen in de kleinere steden en minder naar de typische trekpleisters gaan.

7. Santuario Madonna della Corona

Dit was voor de fotograaf in mezelf toch wel één van de hoogtepunten. Zo erg zelfs dat ik de wandeling twee keer deed: één keer zonder batterij in mijn fototoestel en dan daarna helemaal opnieuw mét batterij. Kleine vergetelheid, maar daardoor spendeerden we er meer tijd en kreeg ik ook meer appreciatie voor deze plek.