Dat we eind mei in Imbros zouden zijn, was niet meteen onze eerste keuze. Op veel vlakken. Oorspronkelijk wilden we op het vasteland zijn, maar EsteVan begaf het begin mei waardoor we wéér op Kreta waren. Dan maar de befaamde Samaria Gorge opnieuw proberen bedwingen. Alweer te slecht weer. Dus besloten we op de laatste…
Categorie: Dagboek
Ik heb Een Mening
Het is eindelijk zover. Na jarenlang nooit Een Mening te hebben, ben ik er eindelijk in geslaagd om over één onderwerp Een Mening te vormen. Zoals Meningen horen te zijn is Mijn Mening compleet ongenuanceerd, kort door de bocht en volledig ongevraagd. En toch bombardeer ik jullie op het internet met Deze Mening, want er…
Navigeren door de hemel: Meteora
Meteora stond zeer hoog op mijn wishlist voor deze trip doorheen Europa. Groot was dan ook mijn teleurstelling toen bij aankomst in Griekenland bleek dat het er eeuwig zou regenen en dat ons bezoek aan de befaamde kloosters dan ook letterlijk in het water zou vallen. Bon, die “eeuwig” bleek wel goed mee te vallen,…
Eén nacht en dag in Medinacelli.
Hoe ging dat vroeger, zo zonder GPS en Google Maps, plekjes vinden waar het de moeite waard was om te stoppen en eventueel te overnachten? Mensen spraken nog tegen elkaar zonder een toetsenbord en ontdekten de wereld. Toegegeven, er zijn nog altijd mensen die zo de wereld verkennen, maar bij ons is dat de laatste…
Dagboek van een emo girl
Weids. Het is een woord waar mijn Vlaamse wortels zich niet op kunnen vastgrijpen. Het is een begrip dat pas invulling krijgt wanneer de landsgrenzen in de achteruitkijkspiegel liggen. Hier in het Spaanse landschap lijken zelfs de Ardennen dichtbevolkte metropolen. Hier zie je kilometerslang niets; enkele vervallen gebouwen die dienst doen als schuilplaats voor het…
Afscheid van Portugal
De verwarring was compleet toen mijn kenmerkende witte sneakers opnieuw het kantoortapijt raakten op twee maart. Zowel bij mijn collega’s als in mijn lichaam. Aan de koffiemachine schrokken mensen alsof ze een geest zagen. Het beste voorval gebeurde echter toen ik eerst vijf minuten een gesprek had met een collega, vervolgens een half uur verdween…
De uitdagingen van een digital nomad
Bij het lezen van deze titel denk je misschien dat het hier zal gaan over het met twee werken op een ruimte van twee vierkante meter. Of het dagelijks afbreken en opnieuw opmaken van het bed. Of eerder aan het weerstaan aan in elke supermarkt die je tegenkomt een doos Jaffa Cakes te kopen… Maar…
De eerste zeven dagen in Portugal
Onze reis in Portugal begon met een herkansing. Een herkansing voor de parel van het zuiden: de Algarve. Lonely Planet omschrijft de regio als volgt: ‘Let’s be frank: Portugal’s premier holiday destination sold its soul to tourism in the ’60s and never really looked back‘. Voor een gids die verder lovende woorden heeft voor elke…
Remote working + living: de eerste indrukken
Moest deze blogpost een samenvatting zijn aan losse sleutelwoorden dan zouden het deze zijn: kwade Zwitser, slapeloze nachten, app-instellingen, rare komkommers en ongeloof. Of er een link is tussen deze termen moet je maar ontdekken door verder te lezen, maar ik wil vooral beginnen met dat laatste woord: ongeloof. En daarvoor heb ik even mijn…
EsteVan – Het aftellen voorbij
137, 135, 133, 131, 129… Ik slaap slecht in. Ik heb mezelf al meerdere trucjes geleerd: sudoku’s maken, mindfulness oefeningen, opstaan, blijven liggen. Het trucje dat meestal het beste werkt is de combinatie: lezen en dan oneven getallen aftellen tot nul. Het is vrijdag. De dag voor vertrek. Het is 00:05 en ik begin met…
Anti-hero EsteVan
Tijdens de zomermaanden moest ik plots erg vaak aan collega B. denken. ’s Nachts werd ik badend in het zweet wakker met zijn woorden in mijn hoofd en flashbacks naar ons laatste gesprek. Als je nu hoopt dat dit het verhaal van een pikant stationsromannetje zal worden, moet ik je al teleurstellen. Er zit geen vleugje romantiek…
De processie van EsteVan
“EsteVan keukens, wij verkloten uw keuken in België.” – Het had zomaar de reclameslogan kunnen zijn als Het Lief en ik een eigen meubelmakerij hadden opgestart. Gelukkig voor onszelf en de bouwsector zullen we die stap nooit nemen – het geloof in voorgenoemde sector is al laag genoeg, ze hebben onze onkunde niet nodig. Wij…
Auf Wiedersehen Goodbye 