Rijdend op de golven: een reis met truckers op de ferry

Een standaard cliché vraag op het einde van de werkweek: “En? Wat doe jij dit weekend?”. Niemand die verwacht dat je daar “met een hele hoop truckers de ferry naar Griekenland nemen” op zou antwoorden. Wij hadden het alvast wel in onze agenda aangestipt. Die ferry dan toch, die truckers moesten we er bij nemen,…

Lees Meer

Een week wachten op de ferry in Ancona

Procrastinatie is niet meteen een valkuil voor mezelf. Ik was die ene student die haar meesterproef – in beide masters – twee maand vóór deadline af had. Om mezelf minder onuitstaanbaar te maken voor mijn medestudenten coachte ik hen dan maar om zelf de deadline te halen. Bon, ik noem dat ‘coachen’; zij noemen dat…

Lees Meer

Eén nacht en dag in Medinacelli.

Hoe ging dat vroeger, zo zonder GPS en Google Maps, plekjes vinden waar het de moeite waard was om te stoppen en eventueel te overnachten? Mensen spraken nog tegen elkaar zonder een toetsenbord en ontdekten de wereld. Toegegeven, er zijn nog altijd mensen die zo de wereld verkennen, maar bij ons is dat de laatste…

Lees Meer

Dagboek van een emo girl

Weids. Het is een woord waar mijn Vlaamse wortels zich niet op kunnen vastgrijpen. Het is een begrip dat pas invulling krijgt wanneer de landsgrenzen in de achteruitkijkspiegel liggen. Hier in het Spaanse landschap lijken zelfs de Ardennen dichtbevolkte metropolen. Hier zie je kilometerslang niets; enkele vervallen gebouwen die dienst doen als schuilplaats voor het…

Lees Meer

In beeld: Semana Santa in Spanje

Tijdens de paasweek trokken we met EsteVan in recordtempo door Spanje om enkele dagen later onze ferry richting Griekenland te halen. In deze week waren we getuige van de voorbereidingen voor de Heilige Week – ofte Semana Santa in Merida, Toledo en Zaragoza, de stad van mijn dromen.

Afscheid van Portugal

De verwarring was compleet toen mijn kenmerkende witte sneakers opnieuw het kantoortapijt raakten op twee maart. Zowel bij mijn collega’s als in mijn lichaam. Aan de koffiemachine schrokken mensen alsof ze een geest zagen. Het beste voorval gebeurde echter toen ik eerst vijf minuten een gesprek had met een collega, vervolgens een half uur verdween…

Lees Meer

8 uur in Abu Dhabi

‘En, is dat iets voor u… Dubai?’. Het moet zowat de meest gestelde vraag zijn, telkens ik aankondigde dat ik tijdens mijn verlof in het emiraat zou vertoeven. Ik begrijp de reactie wel: zodra de temperatuur meer dan twintig graden bedraagt, vertolken mijn zweetklieren hun favoriete rol als Niagara waterval. Telkens ik mezelf op een…

Lees Meer

Een nacht in Fatima

‘Ik ga hier géén blogpost over schrijven’, herhaalde ik nogmaals. Wel, blijkbaar heb ik gelogen op heilige grond, want hier is-ie dan toch: een blogpost over Fatima. Of meer bepaald: ‘the Sanctuary of Fatima‘. Een goed idee is dit niet, maar ik blink al 34 jaar uit in matige ideeën dus here we go.

Surfen in Nazaré

Nazaré is het bekendste surfdorp ter wereld. Of dat denk ik toch, want ik ken niets van surfen, maar ik ken wel iets van borden die zeggen ‘biggest waves ever surfed‘. Een kleine doublecheck leerde ons dat het bord géén leugen was en dat Nazaré echt de thuishaven is van de grootste golven ter wereld….

Lees Meer

Eindelijk: een blog vol praktische dingen. 

Of ik dan ook nog eens een blog mocht schrijven? Ik had het vriendelijk genoeg gevraagd en ja, “er stond nog niets praktisch op het blog”, waar wachtte ik nog op? Dit is mijn moment om te shinen.  Met het risico om het hier verschrikkelijk saai te maken, een praktisch verslag over onze eerste maand rondrijden…

Lees Meer

Tomar in 5 begrippen

Ik kende het niet, Tomar. Maar het had een UNESCO werelderfgoedlabel en dat is één van mijn zwaktes. Naast (Indisch) eten en katten, natuurlijk. Over dat laatste gesproken: misschien is er een kans dat ik ons naar Tomar geleid heb omdat Park4Night zei dat er een grote, gratis parking was vol katten?!? I can neither…

Lees Meer

24 uur in Evora

Ik ben gezegend met een goed geheugen én een slecht geheugen: ik kan zowat alles onthouden dat gezegd wordt, ik kan zowat niets onthouden van wat ik zie. Wat ik me uit 2019 dus nog herinnerde van Evora, was mijn eigen klaagzang. Ik had permanent tien graden te warm en bovendien was ik geveld door…

Lees Meer