Zeven weken in Australïë, hoe anders kan je dat verkennen, dan met de camper? Ik herinner me nog goed hoe we wekenlang verschillende verhuurbedrijven met elkaar vergeleken en er maar niet uit geraakten: gingen we nu voor goedkoper, of toch voor comfortabeler (in de mate van het mogelijke uiteraard, ik ben nog steeds bijna 2 meter lang). De opties zijn enorm, het aantal bedrijven eindeloos.

Uiteindelijk kozen we voor Mighty Campers (de naam alleen al), boeken deden we via het reisagentschap dat mensen connecteert, ze hebben daar goede verkopers in het kantoor van Leuven. Deze Mighty was een Toyota-busje met frigo, keukentje, een klein bed voor 2 en een tablet met GPS en WiFi functie. We kozen dus niet voor een tent (naast of op de wagen – alles is mogelijk), een ‘Spaceship’ (een omgebouwde monovolume) of hipster/hippiebus met schunnige opschriften (sommige opschriften waren achteraf zelfs afgeplakt op de wagen omdat ze blijkbaar voor te veel commotie zorgden).

Aandachtige mensen merken nu vast op dat we al 700 foto’s van onze camper gepost hebben en dat daar altijd maar weer Britz op stond en niet Mighy. Mighty is het kleine broertje van Britz (dat op zich ook weer het kleine broertje van Maui is). Britz had dus net zijn wagenpark gedegradeerd, maar nog niet gerebrand. Onvoorzien voordeel voor ons: een langer bed (2 meter), meer opbergruimte en een automatische versnellingsbak. Na een korte rondleiding in en rond de wagen kon ons avontuur beginnen. Klaar voor ‘slechts’ 8.000 kilometer plezier en vertier. (Nvdr: het werden er 10.952)

Dus, 43 nachten later, wat onthouden we van ons avontuur? (even voor alle duidelijkheid, onze kampeerervaring beperkt zich tot de festivalzomer en die ene dubieuze kamping in Salzburg, nu ongeveer een jaar of 8 geleden).

• Avond: lekker gezellig! Stoeltje buiten, camperlichtje aan, beetje lezen. Samen met ongeveer 3 miljoen vliegen. Krijg die maar eens buiten op het moment wanneer je effectief wil gaan slapen. Dit was vooral gelinkt aan de bosachtige omgeving en de verschrikkelijk hoge temperatuur die de camper dan ook nog eens in een zweethut veranderde.
• Kamperen bij 35°c is niet gezellig. Op die momenten wensten we toch dat we voor een Maui met airco gegaan waren. Dat kon ons budget echter niet aan (nog eens x2) en kom, wij zijn toch avonturiers zeker! Gelukkig daalden de temperaturen naarmate we naar het zuiden reden. Tot op het punt waar je je afvraagt of je wel echt in Australië bent (een week lang 15-17°c).
• WikiCamps Australië: de App met daarop alle kampeerplaatsen van klein tot groot inclusief reviews en prijzen. De App zelf kost een paar euro, heeft daarna zijn nut zeker bewezen. Enkel zorgen dat je af en toe ergens WiFi hebt zodat je deze comments/reviews kan inladen en je bent vertrokken. Aanrader.
• De ongelooflijke vrijheid: Ok, in stadskernen moet je niet komen met zo’n gevaarte, daar val je een beetje op en kan je zelden gemakkelijk parkeren. Voor de rest bepaal je uiteraard zelf waar je stopt. Wij reden hier rond in het laagseizoen en er was altijd wel ergens een plaatsje voor onze Gerry (ja, wij geven alles namen).
• De behulpzaamheid van de Britz-mensen. We stopten in elke grote stad voor een ‘linnen-change’. Alle handdoeken, lakens, kussens, donsdeken, … werd vervangen. Bij onze eerste stop in Alice Springs werden we ook voorzien van een gordijn aan de linkerkant van de wagen, dat ontbrak simpelweg. Bizar.
• Misschien hadden we wel een week of 2 extra moeten rekenen. Darwin – Melbourne – Sydney – Cairns op zeven weken, de Australiërs verklaren ons gek, mission accomplished! Het is natuurlijk wel een straf verhaal om te vertellen in de campingkeuken tegen de andere toeristen. “Wij hebben al wel 1.000 kilometer gereden!” (2 Nederlandse vrouwen). “Wij komen uit Darwin” (daar ongeveer 4.500 kilometer vandaan). “…” (De om het verste rijden met een camper competitie hebben we altijd gewonnen).
• Punt van onderschatting: De prijs om onze Gerry op de baan te houden + overnachting. Je hebt dan wel je eigen slaapplaats mee, maar dat wil niet zeggen dat je zomaar overal mag kamperen. Reken nog eens tussen de 25 en de 50 Australische Dollar extra per nacht (1 AUD = ongeveer 0,66 Euro). Je kan ook opteren voor de gratis kampeerplaatsen, maar daar zijn quasi nooit douches en soms zelfs geen toiletten. Het is een keuze die je maakt uiteraard. Daarnaast lustte onze Gerry ook wel aardig wat litertjes Unleaded Fuel. Met zijn 11 à 12 liter per 100 kilometer dronk hij toch iets meer dan voorzien. Prijzen variëren enorm. Wij tankten aan prijzen tussen 1,18 AUD (Darwin) en 2,20 AUD (Kings Canyon, waar er helaas weinig keuze is en dit uitgebuit wordt. Daar zijn de campings ook het duurst).
• Het kamperen zelf was best wel leuk. Over het algemeen werden de campings goed onderhouden en bevolkt door veeleer Australische toeristen. Deze waren gemakkelijk te onderscheiden van de Europese, aangezien hun camper meestal 3 keer zo groot was. Overal campingbarbecue-toestellen, microgolfovens en bij momenten zelfs eens een echte oven. Napraten kon je in de game room, met Arcade game consoles die de jaren 80 nog meegemaakt hadden. Op warme locaties was het altijd leuk een zwembad naast de camper te hebben.

Zouden we het opnieuw doen zoals we het nu gedaan hebben? Waarschijnlijk wel.

We konden natuurlijk ook gewoon een wagen gehuurd hebben en steeds op zoek gegaan zijn  naar goedkope hostels/motels/hotels. Veel van de campings hadden ook cabins. Een auto verbruikt minder en kost qua huur veel minder dan een camper, maar je verliest wel de charme van het kamperen mee natuurlijk.

Dus ja, we hadden het vermoedelijk wel goedkoper kunnen doen, maar we zouden Gerry oneer aandoen moesten we zeggen dat we ons niet geamuseerd hebben.

We miss you already Gerry!

Komaan Britz, waar zijn die flappen?