Spoiler: Wij zitten op het moment van schrijven niet op Bali en dus ver weg van de rook en lava spuwende vulkaan. Het houdt ons echter wel een beetje tegen … maar #wearesafe enzo.

Het einde van onze duikcursus naderde en de berichten werden steeds minder rooskleurig. De Agung vulkaan in het noorden van Bali begon steeds meer en meer rook te spuwen. Mensen in de buurt werden geëvacueerd (velen wilden blijkbaar niet) en meer en meer berichten bereikten ons dat luchthavens wel eens gesloten konden worden.

Gelukkig zaten we nog niet meteen onder tijdsdruk. Het andere Amerikaanse koppel dat ook naarstig op zoek was naar een duikbrevet stond al wat meer onder stress, zij moesten maandag al terug aan de slag. Het was nu dinsdag en de vulkaan was nog niet eens uitgebarsten.

Ondertussen hadden we ook contact met de homestay in Denpasar. Pittig detail: om ons een beetje moeite te besparen, hadden we daar de helft van onze baggage achtergelaten. Dit zorgde ervoor dat onze volgende bestemming sowieso Denpasar diende te zijn. Alles bleek onder controle in Denpasar. De eigenaar maakte zich blijkbaar weinig zorgen (terwijl wij meer en meer berichten lazen over aswolken die over Denpasar passeerden). Fingers crossed, maar het mocht niet baten, op de dag van ons vertrek werd aangekondigd dat de luchthaven voor nog minstens 24 uur gesloten zou blijven. Onze vlucht werd gecancelled.

Maar opnieuw: wij hadden tijd. Vol goede moed trokken we naar de luchthaven. Te voet, ja, zo groot is Labuan Bajo. Even terzijde: het is al verdomd warm om half 9 in de ochtend als we te voet de ‘berg’ op klimmen.

De luchthaven stond gelijk aan een wreedzame chaos. We kwamen onze Amerikaanse duikvrienden opnieuw tegen die steeds groener lachten. De rijen bij Wings Air, onze luchtvaartmaatschappij, waren lang en leken niet vooruit te gaan. Gelukkig voor de Indonesiërs kunnen ze dan wel nog hun sigaretje opsteken om te ontstressen. Binnen. In de ‘Customer Service’ hal.

In de rij is er veel tijd om na te denken. Wat zijn de opties?

• Een refund vragen: slecht idee, als je dan opnieuw een vlucht wil boeken, betaal je plots veel meer. Wings Air, net zoals alle andere maatschappijen strooiden kwistig met geld, maar dat leek ons absoluut geen goede oplossing.
• De vlucht herboeken en hopen: de optie die wij kozen. We herboekten onze vlucht naar twee dagen later (vrijdag) en hoopten simpelweg dat hij zou vertrekken. Indien niet, dan stonden we gewoon weer bij de luchthaven en dan zouden we waarschijnlijk – en helaas – voor optie 3, 4 of 5 moeten kiezen.
• De heel trage ferry nemen: Toegegeven, we zouden wel wat geld uitsparen, maar minimaal 36 uur doorbrengen op verschillende boten en bussen en bussen op boten, we zouden het niet uithouden. Een Indonesiër gaf ons zelfs de raad deze boot echt pas te nemen als het echt niet anders kon. Hij zou deze boot zelf nooit nemen. Dat zegt al iets.
• De normaal trage ferry nemen: 2 Keer per maand komt er nog een andere boot langs. Duurder, maar wel direct, zonder al te veel stoppen. Nog steeds 24 uur onderweg. En guess what? Hij passeerde net op donderdag.
• Een Booze Cruise boot, die per definitie 1 keer per jaar zinkt nemen: Op voorhand in België onderzocht. Gammele zelfgemaakte overjaarse boten vol dronken backpackers. Het is officieel, we voelen ons daar te oud voor en gezien wij Tripadvisor aanbidden, is het ook echt geen aanrader.

Wij kozen dus voor herboeken en horen ondertussen dat de luchthaven toch al terug open zou zijn. Spijtig, maar wij hebben ondertussen opnieuw een fun dive geboekt. Water van om en bij de 29°c en een tiental meter onder het zeeoppervlak schildpadden, manta’s en haaien spotten, daar zeg ik geen neen tegen.

En joepie: de luchthaven heropent!