Surfen in Nazaré

Nazaré is het bekendste surfdorp ter wereld. Of dat denk ik toch, want ik ken niets van surfen, maar ik ken wel iets van borden die zeggen ‘biggest waves ever surfed‘. Een kleine doublecheck leerde ons dat het bord géén leugen was en dat Nazaré echt de thuishaven is van de grootste golven ter wereld. Zo hoog zelfs dat ze fataal kunnen zijn bij een slechte val. Hoog tijd dus om deze golven te temmen.

Hahahahahaha, alsof dat wij tijd hebben om te surfen. Wij moeten wel werken he. Bovendien zijn wij eerder onderwatertypes en niet zozeer ‘balanceren op een plank op het water’ types. Als je je evenwicht al niet kan houden bij de nogal banale taak ‘rechtop staan’ dan moet je ook niet leren surfen in het oog van de storm.

En dus deden wij andere dingen in Nazaré. Een klein verslag:

1. Pijnlijke kuiten kweken

Nazaré bestaat uit twee stukken: een kern bij het water en een kern op de kliffen. Ze hebben daar een funiculair tussen gelegd, maar waarom een makkelijke oplossing kiezen als je ook gewoon je kuiten kapot kan stappen?

Het pijnlijke kuiten kweken begon elke avond ter hoogte van de camping. Het naburige huis had namelijk drie honden die niét achter een omheining zaten en die elke avond opnieuw, keer op keer, grommend afgestormd kwamen. En dus was het een kunst om de steile bergop voorbij dit huis al semi-lopend te doen om zo snel mogelijk het zebrapad te bereiken en je voor aanrijdende wagens te werpen in de hoop dat de honden wél schrik zouden hebben van deze auto’s.

Vervolgens begon een nieuwe kleine klim, om hierna helemaal naar zeeniveau af te dalen. Of om deels af te dalen en daarna naar de hoger liggende uitzichtspunten te klimmen. De mooiste route hier was absoluut deze die ons via het lager liggende dorp naar de Farol da Nazaré bracht. Deze vuurtoren kijkt uit over de Praia do Norte, daar waar die hoogste golven ooit gemeten zijn.

Helaas voor de cherries: we konden niet meer tot aan de vuurtoren geraken om er een vlag te planten. Google had ons voorgelogen dat de vuurtoren, die ligt op een fort, open was tot 20u30. Dat bleek echter slechts tot 18u00 te zijn. En laatste toegang was een half uur voor sluiting, dus 17u30.

Het was 17u31 toen we daar waren. Kid you not. Deur muurvast.

2. Carnaval bijwonen

Soms zijn er momenten waarop je vooral nood hebt aan rust en sereniteit. Gelukkig is er op zo’n moment het strand, dat rust kan bieden: Praia da Nazaré.

Onderweg naar het strand enkele vreemde taferelen:

Straten afgespannen met politielint. En met straten bedoel ik: het ganse dorp
Kinderen verkleed in vlinders.
Niet meer zo jonge kinderen, verkleed in niet-vlinders.
Politiewagens die de weg versperren en agenten die het verkeer – dat er amper is – regelen
Een gigantisch kabaal dat in een zeer traag tempo onze richting uitkomt

Om zichzelf dan vervolgens te tonen: een carnavalswagen met als inspiratie de befaamde tramlijnen uit Lissabon. Met daarop een tiental volwassenen die in beschonken toestand dansen op de pompende beats.

‘Wel vreemd dat de politie hier echt de moeite neemt om heel de stad af te zetten en het verkeer te regelen voor een groepje van nog geen twintig personen.’, merkte ik op.

Aangekomen bij het strand merkten we dat de tram slechts één wagen van de stoet was. Rust was er die dag dus zeker niet, maar de persoon die de carnavalswagen van de tram gemaakt heeft mag ons contacteren voor verfraaiingswerken aan EsteVan.

3. Naar de winkel gaan maar in de plaats daarvan in een tapasbar terecht komen

Soms dan moet je naar de winkel gaan voor avondeten, maar beland je per ongeluk in een fantastische tapasbar. Ik kan er ook niet aan doen dat ik de woorden ‘supermercado’ en ‘bar de tapas’ zo gelijkend vind.

En zo kwam het dat wij gingen winkelen, maar in de plaats daarvan per ongeluk terecht kwamen in het best beoordeelde restaurant van de stad. Zoiets kan ook alleen maar mij overkomen, want met mijn ‘moeilijk eetgedrag’ (kuch) heb ik een neus ontwikkeld voor de beste restaurants. Ik spot ze zoals een havik z’n prooi viseert.

Zo zijn we er dan toch nog in geslaagd om lokaal te eten. Gelukkig maar, want slechts luttele meters verder lag een Indisch restaurant en daar had ik nooit aan kunnen weerstaan.