Op voorhand had Anneke ongeveer 37 keer gezegd dat we zeker het ‘Isle Of Skye’ moesten bezoeken. Bij het uitstippelen van de route verzekerden we er ons dus van om minstens 2 en eigenlijk best wel 3 dagen te voorzien om dit eiland – dat eigenlijk net geen eiland is, (het zit gewoon vast aan Schotland!) – te bezoeken.  

Er zijn een aantal ‘grotere’ steden (Portree springt er wat uit), maar de Isle Of Skye is toch vooral wandelen en natuur. Een ander groot voordeel – laat ons er gewoon eerlijk over zijn – is het ontbreken van een sterk mobiel signaal op bepaalde plekken. Toegegeven, ik kan vlot vloeken in onze 3 officiële landstalen en vond het op het moment zelf niet altijd even fantastisch: maar een paar uur uitloggen van sociale media, kan toch ook deugd doen. Een vakantie beleef je ter plekke. 

Genoeg gepreekt nu, misschien toch onze meest in het oog springende wandelingen even toelichten, want: spectaculair! 

The Quiraing:  

(Duidelijk een populaire plek en de parking werd uitgebreid. Gemakkelijk om te parkeren voor campers: pluspunt! Parking niet gratis). 

Van deze wandeling werd gezegd dat je ze beter niet deed als het slecht weer was en overal stonden borden “het weer kan omslaan, hou hier rekening mee”. Het was slecht weer, dus begonnen we vol overtuiging aan de wandeling (ongeveer 7 kilometer, 2 uur wandelen), “we zouden wel zien waar we geraakten”.  

10 minuten verder was er misschien al een klein beetje twijfel. We waren dan wel volledig ingepakt, maar echt warm was het niet, en die opkomende mist was niet echt bemoedigend. Onze foto’s waren vooral grijs, met hier en daar een streepje groen. Het pad, dat natgeregend en op sommige plekken echt wel modderig was, kroop zachtjes naar boven, af en toe was het zelfs echt klauteren geblazen. Heb ik al eerder verteld dat ik niet zo avontuurlijk aangelegd ben? 

Ongeveer halverwege werd de zichtbaarheid minder en minder. Het regende en er was redelijk wat wind. Een koppel wandelaars keerde terug. Wij twijfelden opnieuw, maar onze idiote trots overwon. Zeker nadat we aan een ander koppel uitlegden dat deze wandeling echt wel een lus maakte. 5 minuten later verloren we hen uit het oog (we zijn niet van de snelsten) en werd de zichtbaarheid nagenoeg nihil. Grotendeels op basis van “dit zal waarschijnlijk de richting zijn” stapten we verder en stegen we nog een kleine 200 meter extra. Het was ploeteren, het regende hard en waren er zeker van: onze overlevingskansen werden kleiner en kleiner (ja, we overdrijven graag). We verloren de weg volledig uit het oog, al kon dat ook gelegen hebben aan het feit dat ik mijn bril afzette omdat de regen en wind heviger en heviger werden. De weg begon zachtjes terug naar beneden te lopen, mijn voeten waren nat en mijn fancy gele regenjas, die was al lang niet meer waterdicht. 

En dan, plots … klaarde het een beetje op. De mist leek weg te trekken en we kregen zowaar de parking terug in zicht. Euforie! Tijd voor een dansje? Neen, helaas. The Quiraing had nog één verrassing voor ons in petto: Een stukje waar het gewoon zo steil naar beneden ging (en het pad eigenlijk ontbrak), dat de beste tactiek voor ons ‘zitten en schuifelen’ was. Helaas geen foto’s van dit partijtje schuifelen. 

Hint: beneden aan de parking staat een simpele foodtruck. Hij smaakte, die hamburger. Die twee uur, werden er uiteindelijk vier. 

Foto’s, voor onze beproeving en een blije “we hebben het overleefd …” foto (toen moest dat laatste stuk er nog aankomen).

Old Man of Storr:  

(Een veel drukkere wandeling, (kom vroeg genoeg, anders loop je in de rij naar boven/beneden) naar een lange smalle rots, bij ons zelfs gedeeltelijk zichtbaar. Een parking even groot als die van een supermarkt, voorzien voor campers (vinden we leuk!) en met duidelijk vrij recent vernieuwd sanitair).

De wandeling bestaat uit drie delen: een eindje vals plat, een heel einde ongelijke trappen en dan een eindje ploeteren. Op zich geen moeilijke wandeling dus, op dat laatste stukje freestylen na (je kan als je bij de oude man bent, zowat alle kanten uit, we zijn zeker niet helemaal tot op het einde/top gewandeld).  

We hadden het geluk dat het nog vrij vroeg was en de wolken nog niet wakker waren. Wind was er wel, dus sommige stukken (vooral op het hoogste stuk van de wandeling) deed ik helaas weer brilloos. Bij regenweer wel even opletten, want het pad lijkt zowat elke kant uit te gaan en bepaalde stukken waren zeer modderig. Tegen het moment dat we het hoogte punt (toch dat van ons) bereikten hadden dikke wolken The Old Man of Storr al helemaal opgeslokt en was de zichtbaarheid beperkt geworden.  

Helaas ben je op Skye enorm afhankelijk van het weer en kunnen wolken nogal wat roet in het eten gooien … 

Fairy Pools:  

(Gratis parkeren op de kleine parking een paar honderd meter van de officiële parking. Je kan er ook wildkameren. Echt sexy is de parking niet, maar ze is wel gratis, in tegenstelling tot de officiële parking). 

Toegegeven, hier wisten we niet meteen of we nu bij de juiste ‘pools’ stonden, maar het zagen er ‘pools’ en watervallen uit. Hier had Skye heel veel regen op ons afgestuurd. De rivier was dus een kolkende massa geworden. Niet meteen een pluspunt als je die rivier ook daadwerkelijk een aantal keer moet oversteken. Er liggen dan wel stenen op strategische plaatsen, maar niet iedereen is tegen de dubbele meter lang en ja, … geen avonturiers he. 

We wandelden een tijdje door de miezer en hielden halt bij een aantal van de pools en watervallen. Tenminste – laat ons eerlijk zijn – dat denken we. Er stonden niet echt aanduidingen, maar ze voldeden wel aan de beschrijvingen. Een absolute must zijn deze pools niet, maar als je toch blijft kamperen, waarom dan niet. 

Neist Point:  

(Een doodlopende weg met een parking, net genoeg om een camper te draaien, als mensen zich op de juiste manier parkeren. De gids en het internet raden aan om hier eigenlijk niet tegen zonsondergang te komen, want dat dan alles gewoon vast zit). 

Neist Point is het meest westelijke punt op Skye en biedt een prachtig zicht op de zee. Aan de zee horen vuurtorens. Dit exemplaar bereik ja door een korte maar intense wandeling te maken van aan de parking. Bij mooi weer (wij hadden geluk) is deze echt wel de moeite. Al is het wel wat puffen en zuchten geblazen, de weg is niet bepaald ‘plat’ te noemen. 

Mensen die slecht te been zijn kijken best vanop een afstand (ook een mooi uitzicht – zonder vuurtoren dan wel)

Andere zaken op het Isle Of Skye

(Disclaimer: er is meer, veel meer!) 

• Dunvegan Castle: een kasteel met bijbehorende tuinen. Standaard kasteel, met standaard interieur. Al vonden we wel een schilderij van een bestaande ‘meme’. Het was Samuel Johnson, die tegenwoordig veelvuldig op het internet ‘misbruikt’ wordt. Het kasteel is een kasteel, de tuinen zijn tuinen, maar wel de moeite om even te stoppen.  
• Even voorbij Dunvegan Castle ligt Coral Beach, naar wat men zegt een heel mooi strand. Naar wat men zegt, want wij geraakten niet op de parking wegens te groot en keerden terug. Zelfs voor auto’s is deze parking eigenlijk wat te smal. 
• Fairy Glen: ofte een sprookjesachtige vallei. Voldoende parking, betrekkelijk korte wandeling en in ons geval: helaas veel nevel.
• Elgol: ligt aan het water en is enkel bereikbaar via een smalle baan. Het is een klein, maar mooi vissersdorpje van waaruit je zowel mooie wandelingen kan maken als boottochten in de omgeving. Wij hielden het op een korte wandeling gezien het latere uur. Er is parking, zowel voor auto’s als campers, maar deze zal op drukke dagen ongetwijfeld zeer snel vol staan. De weg erheen is ook enorm steil (wij parkeerden ons enkele honderden meters voor de parking – omdat we niet zeker waren van de parking aan het eind).  
• Portree: één van de grotere steden op het schiereiland. Door ons vooral gebruikt om te winkelen, maar wel mooi om door te rijden. 

Hieronder alvast een overzicht van Elgol, Fairy Glen en een aantal andere mooie uitzichtpunten op Skye.