‘En, is dat iets voor u… Dubai?’.
Het moet zowat de meest gestelde vraag zijn, telkens ik aankondigde dat ik tijdens mijn verlof in het emiraat zou vertoeven. Ik begrijp de reactie wel: zodra de temperatuur meer dan twintig graden bedraagt, vertolken mijn zweetklieren hun favoriete rol als Niagara waterval. Telkens ik mezelf op een strand waag, worden er weddenschappen afgesloten of ik het ditmaal langer dan dertig minuten zal kunnen volhouden. Ik begrijp het nut niet van zwembaden als het geen olympische banen heeft.
Bon, het antwoord op de vraag is dus gewoonweg: ‘Nee, het is niet mijn ding‘.
Waarom Dubai?
Maar een gegeven paard moet men niet in de bek kijken en dus trokken wij voor de derde keer richting Perzische Golf. Het is een cadeautje van het bedrijf van Jonas en elk jaar waan ik me dan een beetje in de gouden jaren ’80 en ’90 waar sommige collega’s me over aanspreken. De tijd waarin bedrijven nog feesten deden met partners, champagne en helikoptervluchten. Ver weg van de mini-hamburgers en photoboots die ik associeer met de term.
Maar toen ik de vraag negatief beantwoordde bij Jonas’s neef, repliceerde hij met ‘Neen, het mijne ook niet, maar Abu Dhabi vond ik wel interessant.’ Dus hoppa, wij richting dat naburige emiraat.
1. Louvre Abu Dhabi
Voor mij dé reden voor de dagtrip: het Louvre. En als je deze blogpost leest in het jaar 2037 dan ben ik benieuwd hoe het museum dan heet, want volgens de overeenkomst tussen La Douce France en Abu Dhabi mag het museum tot dat jaar de naam gebruiken.
Het Louvre ligt op Saadiyat Island, waar nog een hoop vastgoedprojecten gepland staan zoals een Guggenheim of een kunstencentrum van de hand van Zaha Hadid. Die moet nogal geld bij elkaar rijven in het hiernamaals.
Hoewel de collectie vrij beperkt is – zeker met een naam als het ‘Louvre’ in het achterhoofd – vond ik deze uitstap helemaal de moeite. Het is een fantastisch mooi gebouw; het vormt een Instaverse op zichzelf.
2. Sjeik Zayed Moskee
Deze moskee is het postkaartje van Abu Dhabi: de grootste uit de Verenigde Arabische Emiraten en de zevende grootste ter wereld. Sjeik Zayid bin Sultan al Nuhayyan – waarnaar de moskee vernoemd werd – is de founding father van de V.A.E. en kent zijn laatste rustplaats in deze moskee.
Als je fan bent van het World Record Book moet je hier ook maar eens passeren, want de moskee is de thuishaven van twee records:
- De grootste kroonluchter , 15 meter hoog
- Het grootste tapijt, 5627 m²
Voor de gemiddelde sterveling is de moskee vooral te herkennen aan zijn vele (82) koepels en witte uitstraling (zonnebril is een must).
Dit moet zowat de vreemdste moskee zijn waar ik ooit geweest ben: schoenen moesten niet uit, we kregen allemaal een abaya en hoofddoek aan – maar die hoofddoek had de grootte van een zakdoek en bedekte bij de helft van de vrouwen amper de helft van het haar. En dit allemaal zonder probleem.
Laat duidelijk zijn: dit is een toeristische trekpleister voor Abu Dhabi en dus kom je – tegenwoordig – als toerist het ‘echte’ hart van de moskee niet meer binnen. Je wordt over een gangpad geduwd – waarbij je dus met je schoenen de grond niet raakt – en gaat zo in colonne doorheen de moskee.
Ondanks dit massatoerisme was het architecturaal absoluut heel mooi om te zien. Zo mooi zelfs dat ik het een hele rondleiding lang volgehouden heb met een wollen trui onder mijn zwarte abaya. Pro tip: nooit doen.
Conclusie
Sukkel je zoals ons per ongeluk af en toe in Dubai? Neem dan zeker eens een taxi – of tour – richting het naburige emiraat.
Auf Wiedersehen Goodbye 