Eerlijk? We hadden geen idee wat we aan het doen waren. Toen we bij De Italianen polsten of het een goed idee zou zijn om richting Cinque Terre te rijden, werden we begroet met een ticket richting psychiatrisch centrum. Of wij wel beseften dat Cinque Terre in het westen lag en dat wij nu in het oosten waren en dat er dus honderden kilometers overbrugd moesten worden?! Aangezien wij wel eens een Google Mapsje durven gebruiken, was het antwoord op die vraag “ja”. Hun antwoord bleef echter een ferme “nee”. En dus besloten we dan maar om iets dichtbij te zoeken.

“Anders efkes naar het buitenland? Naar… San Marino?”

San Marino versus Cinque Terre

En zo kwam het dat wij niet naar de befaamde azuurblauwe westkust van Italië trokken, maar wel richting enclave San Marino. Wanneer je camper de geest geeft in Sedico kan je maar beter aan de oostkust blijven. Na Ravenna, Vincenza en Padua staken we de grens over met San Marino. We hadden namelijk allebei zeer grondig onderzoek gedaan en hadden allebei ‘San Marino’ ingegeven in Google. Van die zoekresultaten kan je alleen maar enthousiast worden.

Bovendien… Cinque Terre… Daar lees je zoveel negatieve dingen over. Hoewel De Italianen zelf geen enkel negatief woord repten over Cinque Terre, zag ik voor mijn ogen al volgepropte straten. Claustrofobie overmande mijn lichaam. Een laatste keer keek ik naar de foto’s van Cinque Terre en besloot dat deze objectief gezien toch wel 100x beter waren dan deze van San Marino. Maar met foto’s die 100x beter zijn, komen ook 100x meer toeristen. En na alle drukte en pech met EsteVan konden we nu wel wat rust gebruiken. Op naar het rustige Cinque Terre… euh, San Marino!

Eerste indruk van San Marino

Onze eerste indruk van San Marino was, euh, nogal onverwacht. Op basis van onze Google search hadden we namelijk een prachtig natuurgebied in de bergen verwacht. In de plaats daarvan kregen we een vlakte met een gigantische heuvel op, die we dan ook nog eens moesten bestijgen met een Fiat Panda die toch vooral op de vlakte wou blijven. Van de natuur bleef ook niet zo veel over, de heuvel was volledig volgebouwd. Ideaal voor mij, want mijn eerste minuten op San Marinees grondgebied bestonden dan ook uit het panisch zoeken naar een toilet. Gelukkig voor mij word ik altijd vergezeld door een man die elke afrit mist, gemiddeld veertig parkeerplaatsen voorbij rijdt en vervolgens steevast de verkeerde richting uitwandelt, ondanks GPS-instructies. Zo kwam het dat mijn eerste wapenfeit in San Marino dan ook het binnenstormen van een mannentoilet in een café was.

Tweede indruk van San Marino

San Marino betreden doe je met een kabellift – of te voet wanneer je één van volgende eigenschappen van toepassing zijn op jezelf: gierig, sportief, show-off. Eens bovengekomen met de kabelbaan waren we helemaal klaar voor onze tweede indruk van San Marino en die indruk was: what the fuck, waarom waait dat hier zo hard?

Geen idee of het altijd waait in San Marino, maar onze pro-tip is alvast: wees klaar om u te laten afmeppen door de San Marinese wind. Berg je hoeden op, neem een haarrekker mee, hou je bril vast met beide handen en draag een jas ondanks alle zonnestralen.

Schuilend voor de wind, liepen we de eerste de beste San Marinese straten in. En daar bleken we niet de enige te zijn.

Derde indruk van San Marino

Geen idee waar gemiddeld de meeste toeristen zijn: Cinque Terre of San Marino, maar op de dag dat wij in San Marino waren leek het wel alsof iedereen had afgesproken naar daar te trekken. San Marino, de oude stad dan, is maar een steenworp groot en miljaar, het was er onaangenaam. Ik kreeg voortdurend flashbacks naar Mont Saint Michel en daar valt het ook het best mee te vergelijken.

Is alles prachtig? Ja.
Krijgen je ogen geen genoeg van de kleine steegjes en oude gebouwen? Nooit genoeg, krijgen ze.
Zit elke hoek volgepropt met flauwe winkeltjes die Chinese goederen verkopen? Helaas, ja.
Zitten in al die hoeken ook honderd mensen op elkaar gepropt die niet meer kunnen ademen wegens overcrowded en ben jij één van die honderd? Yup.

Conclusie?

Is het allemaal kommer en kwel in San Marino city? Wel nee, je kan er ook verlaten straten vinden. Je hebt er vreemde musea waarvan je uiteindelijk toch alleen maar kan lachen. We hebben in San Marino de meest enthousiaste museummedewerker ontmoet, waar we sindsdien nog wekelijks naar verwijzen.

En daarom is onze tip dus: als je dan toch in San Marino bent, ga dan naar het Museo del Francobollo e della Moneta. Probeer daar Jean te vinden; de museumgids met een nogal bizarre Belgische connectie en laat hem je door het museum leiden. Hij doet zijn uiterst stinkende best om je in het Engels door de vele postzegels en muntstukken te leiden, maar als hij het even niet goed weet dan zegt-ie ‘this is more beautiful‘. Vijfenzestig keer op onze rondleiding kregen we te horen dat ‘this more beautiful‘ is. Soms kregen we in één display vijf keer te horen dat een bepaalde postzegel ‘more beautiful‘ is dan de postzegel daarvoor die dan weer ‘more beautiful‘ is dan de postzegel daarvoor. En wanneer Jean iets niet ‘more beautiful’ vond, dan zweeg hij gewoon diplomatisch.

Schoon, toch?!

Gerelateerde artikels

Meer lezen over onze trip naar Italië? Alles is hier verzameld voor jou.