Sinds ‘Zoutelande’ probeerde ik Zeeland te mijden, maar na meer dan anderhalf jaar coronacrisis kon ik het meest populaire gebied vlak over de Belgisch-Nederlandse grens niet langer negeren. Na heel België afgewandeld te hebben, was het dus eindelijk tijd om Zeeland beter te leren kennen op de deunen van: ‘Niets is mooier dan met jou het land doorkruisen. Op mistroostige plekken je bij me te hebben. En te zien dat het goed is, te zien dat we bruisen.’
Ik ben blij dat ik hier ben. Dat was zeker het geval. We hadden lang getwijfeld of we nog zouden gaan, want de dagen voor het verlengde weekend, was ik ziek en vooral heel erg moe. Na een negatieve coronatest en lichte beterschap beslisten we om er toch een traag, verfrissend en contactloos weekend van te maken.
1. Wandelen langs het strand
Door dom toeval besteedden we onze eerste dag quasi volledig in Domburg. Domburg is een klein, idyllisch stadje met een erg mooi en toegankelijk strand. Na een heel mooie strandwandeling lieten we ons binnenlokken in het Pannenkoekhuis/hotel. Dat hadden we niet moeten doen: het restaurant was gi-gan-tisch en na een 20-tal minuten werd het ons duidelijk dat er slechts één zaalmedewerker was voor… wel ja… iedere klant binnen én buiten. Niet alleen moest deze jongen een hele zaal (en terras) bedienen, maar hij moest ook alle bestellingen vertalen naar het Engels voor de twee andere personen die werkten die dag: de kok – wiens eerste dag het was – én een meisje dat verantwoordelijk was voor de drank. Als je eens een overwerkte Nederlander wilt horen uitleggen in brak Engels wat ‘flensjes’ zijn dan was het een topervaring.
Het leek dus wel of we waren binnengerold in een aflevering van FC De Kampioenen. Verschillende mensen gingen uiteindelijk weg alvorens hun pannenkoeken te krijgen. Wij hielden volhardend vol en na anderhalf uur (!) kregen we onze pannenboek geserveerd. Geen fout aan de drie medewerkers die op hun uppie een hele zaak moesten runnen – en dat tijdens hun training. Aanraden kan ik de zaak echter niet doen: blijkt dat anderhalf uur moeten wachten op een pannenkoek toch wel echt ver over de limiet is en dat kwaliteit niets meer kon redden.
Aangezien we hiermee in totaal dus twee uur kwijt waren, besloten we hierna enkel nog wat rond te rijden. Als je in de zomer gaat, heb je nog meer dan voldoende tijd om één van onderstaande stranden uit te proberen voor zonsondergang; maar wij trokken gewoon met een omweg richting hotel.
2. Beach combing
Het werd al snel duidelijk dat Zeeland een schelpenparadijs is. Ideaal aangezien lange wandelingen er jammer genoeg niet in zaten. We beslisten dan maar traag en zeker de stranden af te wandelen op zoek naar schelpen. Domburg was een ideale start: mooi strand mét veel schelpen.
Enkele fijne stranden: Borsele, Westenschouwen, Banjaardstrand. We gingen hier op zoek naar wulken, fossiele schelpen en haaientanden. Long story short: we vonden enkel kokkels en oesters, maar amuseerden ons wel.
3. Fotografie
Zeeland blijkt superfotogeniek. Weidse vergezichten, mooie close-ups, prachtige zonsondergangen. Een ideale plek dus om als beginnende (of ervaren) amateurfotograaf wat creatieve zaken uit te proberen en je tijd te nemen om foto’s te nemen.
4. Oesterdam
Voor dit weekendje trakteerden we onszelf op een kamer in Oesterdam. Een toeval, want we boekten dit weekendje erg last-minute. We kwamen per ongeluk uit op Oesterdam, op zoek naar tiny houses in België. In België bleek echter alles volgeboekt tijdens het verlengde Wapenstilstand-weekend. Aangezien Nederland Wapenstilstand niet viert in november, kwamen we uiteindelijk uit in Nederland. Een aangename verrassing, want Zeeland was niet alleen een heel mooie streek, maar Oesterdam was ook een zeer verzorgde accommodatie. De kamer was groot, goed ingericht en had een fantastisch uitzicht. Het restaurant is trouwens ook de moeite.
Auf Wiedersehen Goodbye 