Als kind was ik een fervent lezer van de boeken van de Rode Ridder. Het begon allemaal toen ik leerde spreken en ik aangemoedigd werd om “De Rode Ridder rijdt recht naar huis” te zeggen. Dat werd dan “De Jode Jiddej jijdt jecht naaj juis”. Tot groot jolijt van de omstaanders. Het is gelukkig allemaal gebeterd ondertussen.

Eens ik wat ouder was, begon ik te lezen. In de plaatselijke piepkleine bibliotheek (in die tijd een kleine huiskamer groot) van Schiplaken hadden ze een hele verzameling Rode Ridder boeken (niet te verwarren met de stripreeks). Ik verslond het ene na het andere boek een las over Johan (de Ridder), die altijd wel ergens in de clinch ging met de Saracenen en elke keer weer iemand achterliet (op eigen vraag dan wel) “om waardig te kunnen sterven”. Elke keer weer. En toch bleef ik ze verslinden. De Rode Ridder had een fan.

Het Kasteel van Horst (gelegen in Holsbeek) wordt al jaren gelinkt aan onze ridder in de gelijknamige strip- en boekenreeks. Heden ten dage wordt het gerestaureerd om het terug te brengen naar z’n originele pracht. Er is heel wat werk en men is nog op zoek naar fondsen als we de infoborden mogen geloven.

We wandelen vandaag de Broekemwandeling.

De wandeling zelf leidt je meteen weg van het befaamde kasteel naar wat volgens de officiële website “het meest gefotografeerde kapelletje van België is”. We zullen dat dan maar geloven. Nu ja, we hebben er dan toch ook wel tien minuten staan poseren. Het is niet het enige kapelletje dat we zullen passeren. Na het fameuze kapelletje, wandel je in een mooie bosrijke omgeving verder.

Het zal aan het weer gelegen hebben, maar het was te hopen dat in zijn tijd, de Rode Ridder goede laarzen had. Na het slechte weer van de afgelopen dagen, was de ondergrond veranderd in een zompige boel. Vooral ter hoogte van het Troostembergbos was het ploeteren geblazen. Verraderlijke plassen, modder die soms net niet in onze schoenen liep en net niet omvallen/uitschuiven. Noem het een kunst, maar we brengen het er dus wel heelhuids vanaf.

Er zijn weinig hoogtemeters. Het grootste deel van de wandeling is zo goed als vlak. Rond kilometer 5 is er een ‘pittig’ stukje bergop in het Troostembergbos, maar dat valt al bij al ook nog wel mee (en al snel begin je aan de afdaling die je weer een 40-tal meter lager brengt).

Eindigen doe je opnieuw bij het Kasteel van Horst. Je kan het helaas niet bezoeken nu, maar hier zijn wel een aantal mooie foto-opportuniteiten. Er is ook een optie om volledig rond het water te lopen, maar dat is voor een volgende keer (De lokale helden van het voetbal uit Mechelen speelden nog tegen de lokale Saracenen en we moesten op tijd thuis zijn).

---

---