Tien lijntjes in de Lonely Planet, meer was het niet. We twijfelden zelfs nog of we het wel zouden doen, maar het was een welgekomen stopplaats op onze wel erg lange rit van Seydisfjordur naar Skaftafell. De mooiste herinneringen worden altijd gemaakt op plaatsen waar je ze het minst verwacht.

Prachtige route

Het oosten van IJsland is absoluut prachtig: desolate landschappen, fijne wandelroutes en mooie fjorden. Wanneer we dus vertrokken richting zuid-oosten, wisten we wel dat we prachtige vergezichten zouden hebben. Een rit van in totaal bijna vijf uur: Seydisfjordur – Skaftafell. We maakten korte wandelingen bij stopplaatsen, sloten vriendschappen met een trio schapen en genoten van een prachtig blauwe hemel.

Vestrahorn

Na drie uur rijden kwamen we aan bij het Viking Café. Een beetje sceptisch gingen we de zaak binnen. TripAdvisor is niet zo mals voor het café en de Vestrahorn. Een kleine bloemlezing: onvriendelijk, duur, afzetters, verschrikkelijk, rip-off. Zo’n omschrijvingen leggen de lat der verwachtingen wel enorm laag. Maar na drie uur rijden was benen strekken wel eens aangenaam, het landschap zag er prachtig uit en we besloten dus om niet alleen iets te eten in het café, maar om ook nog eens de fooi te betalen om naar Vestrahorn te wandelen. Blijkbaar een breekpunt voor vele TripAdvisor-leden, maar ik kan begrijpen dat de eigenaars van het café (en dat stuk weg/landgoed) meer dan werk genoeg hebben om alles te onderhouden en zichzelf ook te voeden. De vrouw die ons bediende was alleszins erg vriendelijk en gaf ons uitgebreid uitleg over het landschap.

Luiheid is een doodzonde

Als je vertrekt bij het café zijn er twee opties om Vestrahorn te verkennen:

• Je rijdt met de wagen tot enkele uitzichtpunten (op 500 meter en +/- 1km). Extreem handig als je minder mobiel bent of als je, bijvoorbeeld als fotograaf, heel wat materiaal bij hebt
• Je maakt één of meerdere van de kleine wandelingen op het terrein > absoluut the way to go als je niet beperkt bent.
  Tot onze grote verbazing zagen we dat de de meeste bezoekers kozen om met de wagen tot aan de uitzichtspunten te rijden. Een echte doodzonde als je fysiek in staat bent om te wandelen, want zodra we voorbij de uitkijkpunten waren, werd de wandeling alleen mooier (en waren we ook de enige levende ziel – al zal dat in een niet-COVID-jaar allicht niet het geval zijn).

Het water zorgde elke minuut voor mooiere weerspiegelingen, dus we bleven wandelen. En eerlijkheidshalve: ik wou dat we nog meer tijd hadden genomen om dit stukje IJsland te leren kennen. Door de lange rit hadden we maar een dikke twee uur om hier rond te wandelen. Niet alleen de strandwandeling naar Vestrahorn is prachtig, ook de wandeling door de weilanden is de moeite waarde.

Conclusie: geloof Tripadvisor niet blindelings

Ik vond Stokksnes en Vestrahorn één van de hoogtepunten in IJsland. Bijna had ik het overgeslagen door de slechte reviews en dat zou een absolute zonde geweest zijn. Wil je principieel niet betalen voor een natuurwandeling en uitzichten? Dan moet je hier inderdaad niet zijn. Is het slecht weer en kan je geen meter voor ogen zien? Dan betaal je inderdaad ook best geen entree. Is het vloed en kan je geen vijf centimeter bewegen? Hou je portemonnee dan dicht. Zijn de omstandigheden goed? Dan zou ik zeker opnieuw gaan. Wandel gewoon voorbij de filmset en je hebt een prachtige plek voor je. Je mag gewoon niet te lui zijn om 500 meter verder te wandelen dan de doorsnee Ring Roadtripper.