‘Shit, er komt volk aan’. Een zin die we tijdens onze reis in IJsland niet vaak uitspraken. Natuurlijk komt deze zin net uit mijn mond op een moment dat ik in mijn bloot gat in onze Volkswagen California camper zit. In recordtempo probeer ik alle gordijnen alsnog te sluiten. Wie lui is, moet beboet worden voor obsceniteit.

Tweede kans

Hoe komen we hier terecht, op een plaats die echt het midden van nergens lijkt? Seljavallalaug was een Instagram-begrip toen ik deze reis plande. Het was een uitgemaakte zaak dat we er niet naartoe zouden gaan: ik had geen zin om een Insta-shoot te doorbreken en nog minder om in een vies zwembad baantjes te trekken. Het zwembad wordt maar één keer per jaar schoongemaakt en als ik één iets geleerd heb uit South Park dan is het wel dit: ‘It’s all P, no H.’.

Maar ik kreeg een berichte van een vriendin, die het echt aanraadde. Blijkbaar wegen recommendations zwaarder door dan tekenfilmfiguren. Mijn curiositeit werd gewekt. Was dit zwembad echt zo smerig? En hoe warm was het water nu? De helft van het internet beweerde dat het water heet was, de andere helft bleek bevroren uit het water te komen. Dat triggert.

Skogar

De avond voorheen waren we in Skogar beland, waar we kampeerden op vlakbij Skogafoss. De camping was niet meteen het toonbeeld van een Mr. Proper reclamespotje – tenzij dan misschien van de ‘before’- beelden – en na 400 ISK te betalen voor een ijskoude douche ging ik teleurgesteld terug de campervan in.

De volgende ochtend begonnen we vroeg aan onze Fimmvorduhals wandeling. Tot mijn grote teleurstelling hadden we beslist dat de omstandigheden niet opportuun waren om de wandeling volledig te maken – en zouden we dus een lus maken in plaats van helemaal door te stappen naar Thorsmork. Dat de omstandigheden niet zo ideaal waren, werd bewezen toen ik de strijd met de zwaartekracht niet één, maar wel twéé keer verloor tijdens wat overal bekend stond als ‘het gemakkelijke stuk’. Na een dag vol onderbroken regen lag het pad er extreem glad bij en ik was het slachtoffer bij voorkeur.

Veiliger activiteiten

Op uw muil gaan, dat doet iets met uw geest. De eerste keer maakte het me vastberaden om verder te wandelen – ik ging niet voor niks in de modder gelegen hebben. Mijn knie ging niet voor niks pijn doen. Toen mijn gat de tweede keer kennis maakte met de grond, sprong ik er wat rationeler mee om. Dat ik het gevecht met de zwaartekracht bleef verliezen leek me eerder een teken om te luisteren naar mijn lichaam (lees: knie) – dat zou immers de volgende dagen nog méér wandelingen moeten maken. Mijn vastberadenheid vond een nieuw doel: zo snel mogelijk relaxen in Seljavallalaug. De koude en het gezichtsverlies wegspoelen.

Zo kwamen we dus aan bij Seljavallalaug, in plaats van in Thorsmork. Op een open vlakte waar twee voertuigen geparkeerd stonden; de enige aanduiding dat er achter de heuvels iets te ontdekken was. Een koppeltje baande zich een weg terug naar hun wagen; ik probeerde mijn privacy toch enigszins te bewaren. Na minutenlang gewriemel had ik een badpak aan onder mijn modderige trekkingbroek. En tot mijn grote verbazing had Het Lief plots ook een zwembroek aan.

‘Ja, ik ben solidair. Ik doe mijn zwembroek aan, maar ik ga daar niet in. Dat gaat ijskoud zijn.’

Aankomst bij het zwembad

Na een héél korte wandeling zagen we teken van leven: een pomp, een soort opvangcocon, een gebouwtje, een zwembad en een verliefd stel in het zwembad. Dat was het. We kozen één van de drie omkleedruimtes uit en hingen onze kleren omhoog op wat kapstokken.

Nadat het stel ons informeerde dat de hoek achteraan het zwembad, bij het trapje, het warmst was, verlieten ze het zwembad en hadden we het bad dus voor ons alleen. En zo bevonden we ons dus plots, ironie oh ironie, in een situatie waar we zelf een soort Insta-shoot hielden, want oh mijn god: wat een zwembad. Zelfs scepticus Het Lief zat binnen de kortste keren in het water, mijn verbazing ligt nog steeds ergens op de bodem van Seljavallalaug.

Alleen maar goesting

‘If you do not like this pool, you do not belong in nature.’, las één van de reviews die ik las voor onze aankomst bij het zwembad. Met mijn naar smetvrees neigende hang naar properheid vreesde ik dan ook dat het verdict zou zijn dan ik niet thuis zou horen in de natuur. Maar eens aangekomen bij het zwembad kon niets me nog schelen. Zoals ik als tienjarige vol anticipatie naar het zwembad in Heist-op-den-Berg keek, zo keek ik nu als dertiger naar dit zwembad nabij Seljavellir. Al mijn zorgen had ik achtergelaten op de Fimmvorduhals en alleen mijn goesting was nog wakker. Het was daar in dat zwembad dat alle puzzelstukjes in elkaar vielen.

Ik leef voor het water. In leef in het water. Soms denk ik dat ik alleen in water mijn zorgen en angsten achter kan laten. Dus toen het volgende koppel arriveerde – en dat duo al snel een kwartet bleek te zijn – kon ik maar één iets doen: hen hetzelfde geschenk geven als wat deze plaats aan mij had gegeven.

De vrouw keek wat angstig naar de verlaten plaats en het zwembad. De rekensommen in haar gedachten stonden af te lezen op haar gezicht: was dit water wel proper, was het wel warm, is het het allemaal wel waard? Ook het oudere stel dat in hun kielzog volgde bleek één en al rationaliteit. Ze analyseerden het water – letterlijk, want ze waren bezig met een vreemd proefbuisje. Bedenkelijk keken ze naar de waterkwaliteit. De vier bespraken een resultaat. Ik bleef speels baantjes trekken. Rationeel ben ik nooit geweest. Het jongere stel ging alsnog een kleedhokje binnen; het oudere stel hield al hun kleren aan en blies de aftocht.

Toen het jonge koppel het water in ging, wou ik hen de vrijheid geven die ik op deze plek heb gevonden. Ik gaf hen de tip van de warmwaterbron en verliet het bad. Tijd voor een nieuw duo om de magie van deze plaats te proeven.

PRAKTISCHE INFO

• Seljavallalaug ligt tussen twee toeristische toppers: Skogafoss en Seljalandsfoss. Volg de Ring Road tot je aanduidingen ziet van Road 242 Raufarfell. Volg deze weg, tot je aan een aanduiding komt voor Seljavellir. Daar kan je je wagen parkeren (63.5655° N, 19.6079° W).
• Vanaf deze parking is het ongeveer 20 minuten wandelen tot het zwembad. De wandelroute is niet aangeduid. Wanneer je je wagen parkeert, volg dan de (quasi droge) rivierbedding. Je moet soms even door de rivier: dit is zeer goed te doen, maar draag waterbestendige schoenen. Altijd blijven doorgaan tot je het zwembad ziet.
• Seljavallalaug is gebouwd in 1923 en daarmee één van de oudste zwembaden in IJsland.
• Het zwembad meet 10 op 25 meter.
• Het zwembad is, voor volwassenen, ondiep bij de kleedkamers en wordt diep naar het eind toe. Op het eind kan je niet meer rechtstaan.
• De toegang is gratis, verwacht dus ook geen vijfsterrenbehandeling. De drie kleedkamers zijn afgeleefd. Hoe deze kleedkamers eruit zien bepaal je zelf: neem je afval mee en laat niets achter. Wanneer wij in Seljavallalaug waren, waren er amper toeristen (COVID-19) en lagen de kleedkamers er ook redelijk goed bij. Op het internet kan je beelden vinden van andere omstandigheden.
• De in- en uitvoer van water is beperkt. De algen in het water maken het oppervlak (de bodem en zijkanten) glad, let dus op bij je bewegingen in en nabij het bad.
• Het zwembad wordt één keer per jaar gekuist, ergens in de zomer. Het is dus zeker niet de meest hygiënische plek in IJsland. Ik ondervond geen enkel probleem tijdens of na het zwemmen (atopisch eczeem).
• En dan de vraag die iedereen zich stelt: is het water nu koud? Nee, het water is lauwwarm – en voor Noord-Europeanen zeker warm genoeg om aangenaam in te kunnen zwemmen. Voor inwoners van pakweg Florida kan het mogelijks wel eens tegenvallen. Ik schat het water op 35°C bij de bron tot 25-30°C afhankelijk van waar in het zwembad je je bevindt.

[Noot: wij gingen naar IJsland in september 2020 waardoor er weinig toerisme was wegens COVID-19. Houd er rekening mee dat dit een populaire plaats is en dat je deze plaats allicht niet voor je alleen zal hebben tijdens het hoogseizoen.]