Een opdracht over eten: wat moet een mens nog meer hebben? Het is stiekem een hobby van ons beiden, dus dat zou een makkie worden. “Ga eten bij Din Tai Fung”.

Din Tai Fung, een Dim Sum restaurant. Elke grote stad had er wel eentje, maar telkens leken we wel een reden te vinden om niet te moeten langsgaan. Die van Singapore zat veel te vol, Australië is toch echt niet de plaats om Dim Sum te eten en in Jakarta vonden we eerlijk gezegd de tijd er niet voor en kozen we voor de zijn culinaire tegenhanger: Burger King.

En dan was er Kuala Lumpur. Een winkelcentrum inclusief een Din Tai Fung. We waren op weg naar de foodcourt, maar besloten dan toch maar dat het tijd was om ons punt te scoren.

Een kaart met elvendertig verschillende soorten Dim Sum en aanverwanten. Te veel keuze om goed te zijn. Hoe begin je daar dan aan? Juist … van elke soort iets: vegetarisch, met kip, champignons … We schreven onze keuze op ons papiertje en probeerden de aandacht van een ober te trekken. Om één of andere duistere reden schaamde die zich voor het feit dat we al een halve minuut geen aandacht gekregen hadden. Hij kon niet snel genoeg onze bestelling komen opnemen. Pluspunt: hij keek niet raar op van onze bestelling. Din Tai Fung obers worden daar waarschijnlijk op getraind.

3 grote ronde bamboeschalen, met telkens 3 tot 6 Dim Sums (plus een vierde voor het dessert). Wat waren onze bevindingen:

• Over de manier waarop je die dingen moet eten, zijn we nog niet helemaal zeker. We hebben zo goed mogelijk onze buren proberen te kopiëren. In de praktijk is dat gewoon op een zo esthetische mogelijke manier die dingen naar binnen proppen.
• De smaak was zeer verschillend. Lekker, soms misschien een tikkeltje te pikant. Nuja, ik sta er om bekend om nergens tegen te kunnen als het over pikant gaat …
• De hoeveelheid? Onderschat hoe vullend die dingen zijn. Maar …
• … dan toch nog voor een dessert gaan. De moeilleux-versie van Dim Sum. Beetje bizar om een in deeg ingepakte bal chocolade te eten. Wat mij betreft wel een topper. Telt eventueel nog in de categorie plaatselijke desserts?

Zouden we het opnieuw doen? Een Gold Card (Never forget Domino’s Pizzas Leuven) zullen we nooit krijgen en het was misschien ook niet helemaal ons ding. Voor Anneke waren er te weinig vegetarische opties. Lekker was het wel, maar als er een rij wachtenden staat, de volgende keer als we een Din Tai Fung passeren, zullen we waarschijnlijk wel op zoek gaan naar iets anders.