Port Stephens is bekend omwille van zijn gigantische duinen (grootste van het zuidelijk halfrond). Ze zijn steeds in ‘beweging’ en een bezoek aan Port Stephens is niet compleet als je niet even in het zand bent gaan spelen.

Na wat over en weer gemail en gebel, bemachtigen we twee plaatsjes in de 4WD van Bruce, die al jarenlang deze tours organiseert samen met zijn vrouw. Enige nadeel: de tour start om 10.00 in Port Stephens en wij zitten in Sydney, op ongeveer 2,5 uur rijden. Gezien wij beide autistische trekjes hebben betekende dat dus opstaan om 5 uur.

Zo gezegd, zo gedaan. Je kan al raden wie er anderhalf uur te vroeg bij de afgesproken plek was (hint: Britz Campervan, 2 Belgen).

Bruce was volgens de Tripadvisor-resultaten een top entertainer. Geen enkele negatieve review. Dat kom je niet snel tegen. Bij ons bleek dat niet anders te zijn.

Samen met nog twee andere koppels die hun eigen 4WD meegebracht hadden (Volkswagen Amarok en Toyota Prado, van die grote beesten) konden we aan ons avontuur beginnen. Wat anders doen dan eerst die banden eens goed leeg te laten lopen? Rijden op los zand is gemakkelijker als er wat minder druk op de banden staat: eerste les geleerd.

Eindelijk konden we dan doen waar we al weken gewacht op hadden: OFF ROAD! Onderweg naar het eerste strandje legde Bruce alles uit wat we dienden te weten over het rijden met een 4WD, de ongeschreven regels tussen 4WD-bestuurders en alle beestjes, groot en klein, die we konden vinden in de bossen rondom ons. Bruce bleek niet alleen rondjes te rijden met zijn 4WD, hij had ook nog een groot hart voor het wildlife. Bij hem thuis was het een halve dierentuin als we de foto’s mochten geloven.

En dan allemaal op weg naar de zandduinen zelf. De spanning steeg, zeker ter hoogte van de Volkswagen en de Toyota. Hier konden ze zich bewijzen aan vrouw en kind (al zal “Bubba” van een maand of 9 er niet veel van begrepen hebben, vrees ik) en ja, ook een beetje aan elkaar. Wij reden mee met Bruce en zaten safe. De duinen waren gigantisch, veel groter dan verwacht. Bruce, die er duidelijk heel veel plezier in had –  “Look, no hands!” – stippelde de weg uit, de anderen volgden. Laat ons stellen dat het geen platte paadjes waren.

Om een beetje karmapunten te verdienen, trok ik ook wat foto’s van onze medeavonturiers terwijl ze hun rondjes reden. De resultaten liegen er niet op. Even leken we verzeild te zijn in een Volkswagen/Toyota promoshoot en tegelijk konden we de ego’s van Mark (Volkwagen 4ever!) en Shaf (Toyota “Can I go again Bruce?”) nog wat opkrikken.

Het moest er uiteindelijk eens van komen (en drie keer in totaal): Auto + Zacht zand + Onervaren bestuurder = Dolle pret voor Bruce en een wijze les: hoe geraken we in hemelsnaam terug los? Het antwoord: Kalmte + Common sense + Zand scheppen.

Sandboarden zat er helaas niet meer in. Het begon steeds harder te regenen en echt gezellig was dat niet. We namen afscheid van onze nieuwe 4WD-vrienden met de belofte om de foto’s door te sturen. Dat vonden ze allemaal Great en Fantastic!

Job well done Bruce! (en het Tripadvisor verslag krijgt 5 sterren!)