‘Als ik voor de zevenhonderdste keer dit jaar door Mechelen moet wandelen… en dat op mijn verjaardag, dan word ik écht zot’, sprak ik zes dagen voor De Heilige Dag. Lichte overdrijving is mij nooit onbekend, maar een snelle rekensom weet mij toch te zeggen dat ik sinds de befaamde 13 maart 2020 al minstens 480 keer mijn ‘Tour de Malines’ gewandeld heb. Een andere snelle rekensom leerde mij dat er te weinig zonlicht in een decemberdag zit om de combinatie ‘nieuwe oorden’, ‘uitslapen’ en ‘20k wandelen’ waar te maken in één dag. Dus liep ik op stadswandeling nummer 480 zodanig te mekkeren tegen Jonas dat hij een derde rekensom maakte: nog één extra weekend gemekker kon ook hij niet meer aan.
Het werd Ieper. Geen idee waarom. Ik had geen bijzondere herinneringen aan Ieper, een vage herinnering aan de Lakenhallen en het Flanders Fields Museum, maar het bleef bij wat schemer. Het maakte allemaal niet zo veel uit, als ik maar eens andere klinkers zou zien dan die voor het Mechelse stadhuis.
Aankomst in Ieper
We arriveerden op een vrijdagavond. The Last Post mag omwille van corona niet bijgewoond worden, dus die moesten we aan ons voorbij laten gaan. Bijna lieten we het hele weekend aan ons voorbij gaan toen we onderweg naar Ieper een kleine tik kregen – van een kleine rode wagen. Als een zottin stormde ik uit de wagen, richting autopoepke. Een normaal mens zou de schade bekijken, maar ik opende onmiddellijk onze koffer – de bestuurster van de aanrijdende wagen dacht allicht dat ik mijn tweeloop boven zou halen (zoveel stoom kwam er uit mijn oren), maar gelukkig heb ik ook altijd een portie rationaliteit naast mij lopen. In my defense: ik wou gewoon mega kwaad twee fluohesjes nemen, maar die lagen onder een hoop rommel. Mr. Rationeel bestuurde de zeer minimale schade, noteerde telefoonnummers, sprak praktische zaken af. Mej. Emotioneel stond er maar wat bij te mokken. Doodgelukkig was ik toen we onze weg toch verder konden zetten en het weekendje weg dan toch waarheid leek te worden toen we de sleutel in het slot van ons huurhuis staken.
Een mooi afgewerkte rijwoning in het centrum van Ieper: The Front Door Comfort. Een absolute aanrader.
Palingbeek & Tyne Cot
Voor mij een totale verrassing: de Palingbeekwandelroute. Twaalf kilometer lang wandel je door een afwisselend landschap. Wat is er te zien?
- Mooie bossen, met verschillende bomkraters die tot vijvers/poelen getransformeerd zijn
- Kunst, met landartinstallaties van Koen Van Mechelen (ComingWorldRememberMe)
- Militaire begraafplaatsen, zoals het mooie Hedge Row Trench Cemetery
- Belangrijke historische plaatsen, zoals The Bluff en Hill 60.
- Een sterrenwacht, speeltuinen, bezoekerscentrum,…
Er is ook een mogelijkheid om de route in te korten tot zeven kilometer.
Pro tip! Alle wandelingen die we hier omschreven hebben liggen in gebied dat snel modderig wordt. Trek niet je gloednieuwe witte sneakers aan als je hier gaat wandelen. We zagen een vrouw met gouden schoenen het opgeven na letterlijk zeven minuten.
Na de Palingbeekwandelroute wilden we terug naar Ieper, maar het was file en we wouden ons niet in de drukte wagen. We namen een afslag richting Tyne Cot; de grootste Commonwealth begraafplaats in Europa. Zelfs als het niet de eerste keer is dat je deze begraafplaats bezoekt; ze slaagt er altijd in om je adem toch even weg te nemen.
Stadswandeling Ieper, Polygon Wood & Vladslo
Zondag starten we met een stadswandeling in Ieper. Deze wandeling brengt je voorbij de bekendste monumenten in de West-Vlaamse parel:
- Vaubanvestingen
- Kazematten
- De Menenpoort
- Ramparts Cemetery (Lille Gate)
- Grote Markt met de Lakenhallen
Een heel mooie – en duidelijk populaire – stadswandeling. Met opgewamrde benen trokken we daarna richting Zonnebeke. Er vertrekken verschillende wandelingen; wij kozen ervoor om de Polygon Wood wandeling te starten. Een mooie wandeling die ons door het Polygonbos loodste en voorbij Polygon Wood Cemetery en Buttes New British Cemetery.
We besloten na deze wandeling nog één pitstop te maken bij Vladslo Cemetery, een Duits oorlogskerkhof waar ook het bekende beeldwerk ‘Het Treurende Ouderpaar’ van Käthe Kollwitz staat. Het kerkhof is sinds kort verbonden met het Praetbos, maar aangezien de zon aan haar laatste minuten bezig was, besloten we enkel het kerkhof te bezoeken.
Praktisch
- Accommodatie: The Front Door Comfort, in het centrum van Ieper. Een rijwoning met drie slaapkamers; een moderne keuken en living.
- Wandelingen:
- De Palingbeek Wandelroute – 12,4km
- Tyne Cot – 2 km
- Stadswandelroute Ieper – 6,6 km
- Polygon Wood wandelroute – 9 km
- Vladslo Cemetery – 1 km
Auf Wiedersehen Goodbye 