10 dagen Maleisië in 10 quotes. Omdat enkele woorden soms toch ook méér zeggen dan 1000 woorden.

Quote 1 : ‘We only hike in malls‘

Dit is voor mij allicht dé quote van héél de reis. Tijdens onze eerste hike in het Mossy Forest (Cameron Highlands) werden we verrast door de moeilijkheidsgraad van de wandeling. Onze ‘chille’ wandeling begon met het beklimmen van ladders – in allerlei vormen en staten – het optrekken aan touwen, het klimmen over bomen en vooral: het niet uitglijden op de spekgladde modderpaden.

Daar kwam bij dat we aan het begin van deze hike een Aziatisch gezin kruisten waarvan de vier familieleden de strijd met de zwaartekracht enorm aan het verliezen waren. Elk gezinslid leek plechtig gezworen hebben het meest uit te glijden. Het deed me nog het meest denken aan mijn allereerste schaatsbeurt ooit, maar dan zonder al het ijs.

Na minutenlang geklungel voelde de vrouw van het gezin de nood om aan ons de oorzaak van dit gezinsdrama uit de doeken te doen: ‘We only hike in malls‘, glimlachte ze. Nooit eerder voelde ik me zo verbonden…

Quote 2 : ‘I am the weakest link‘

… Nooit eerder voelde ik me zo verbonden. Ons wandelteam bestond namelijk uit zes personen: een Zwitsers koppel, een Slovaaks-Amerikaanse met haar moeder en wij. Enkele korte biografieën:

• Het Zwitsers koppel deed wat elke Zwitser graag doet: bergbeklimmingen, hiken, iets met wolven en beren. Ze zagen er superprofessioneel uit en konden de autorit lang alleen maar praten over hoe graag ze wilden wandelen. Elke kans die ze zagen om te wandelen, moest gegrepen worden.
• De Slovaaks-Amerikaanse en haar moeder waren in topconditie. Zij wandelt elke dag minstens 4 km in de snikhete zon van Kuala Lumpur en loopt marathons. Oh, en als ze zelf niet kan meedoen dan schrijft ze haar moeder in die dan op haar gezegde leeftijd even 10 km loopt in minder dan een uur.
• Jonas en Anneke: wandelen kilometers in de niet zo snikhete zomerzon van het vlakke België. Ik laat me dan ook vooral kenmerken door een enorm irrationele angst voor hoogtes. Jonas hààt het om over dingen te klauteren. Na minutenlang geklungel voelde de vrouw van ons gezin dan ook de nood om de oorzaak van dit gezinsdrama uit de doeken te doen aan de andere teamleden: ‘I am the weakest link‘, biechte ik hen op.

Quote 3: ‘Ik moest gewoon even kokhalzen’

Dixit Jonas toen hij even met veel air aan mij ging tonen dat durian-ijs niet het meest vreselijke dessert ter wereld is. Ik had mijn potje ijs net aan hem gegeven, want ‘eten weggooien dat doe je niet’. Toen ik één seconde mijn aandacht verplaatste naar het nemen van een foto, zag ik plots in mijn ooghoek vreemde, schokkende bewegingen. Ik draaide me verschrikt om. ‘Ik moest gewoon even kokhalzen’, legde Jonas uit, ‘ik dacht als ik alles in één keer probeer op te eten dan is het weg, maar dat ijs van u was toch straffer van smaak dan het mijne’.

Quote 4: ‘Allez jonge, niet dan he’

Dixit Anneke, na vier verwoedde pogingen om ‘good health’ te scoren in de Burmese tempel in Georgetown. Bij de eerste poging vloog het muntstuk in het kommetje ‘good health’ om er vervolgens met eenzelfde snelheid opnieuw uit te botsen. Dit had ik als een duidelijk sein van het universum moeten beschouwen, maar helaas probeerde ik nog drie keer alvorens ik de handdoek voorgoed en met veel air in de ring wierp. Bij de laatste twee pogingen ging ik bovendien duizelingwekkend dichtbij de urne staan om alsnog te falen. Goed nieuws: Jonas scoorde wel een goede gezondheid én geluk.

Quote 5: ‘Discount!!’

Ik ga niet liegen: al drie maanden zaag ik Jonas de oren van het hoofd telkens ik de plaatselijke bevolking met een ventilatortje zie rondlopen. Tot we in Georgetown een winkeltje met ventilators passeerden en er ook fans in de vorm van Totoro bij stonden. Blijkbaar is het toch grote liefde, want het was Jonas zelf die me erop attent maakte. Hij stopte mij zes ringit toe – want blijkbaar zou zijn mannelijkheid geschaad worden als hij te dicht in de buurt van die Totoros zou komen – en stuurde me op pad. Resoluut koos ik een Totoro-ventilator uit de doos en stopte ik de vrouw zes RM toe. Waarop ze heimelijk rond zich heen keek en samen met de Totoro-ventilator één ringit terug in mijn hand stak. ‘Discount’, lachte ze geheimzinnig. Bij deze mag er gebogen worden voor mijn onovertreffelijke onderhandelingsskills.

Quote 6: ‘We hebben ons weer goed ingesmeerd’

Een goed voornemen voor 2018: toch wat kwistiger omgaan met de zonnecrème. Helaas waren we deze vergeten en de eindeloze trappen naar Batu Caves stonden te blinken onder de hete middagzon. Gelukkig konden we ons in de grotten zelf verkoelen.

Quote 7: ‘Waarom hangt die auto vol met kauwgom?’

De eigenaar van deze bolide had zich allicht andere gedachten voorgesteld bij zijn gepimpte auto, maar van ver leek zijn Jaguar volgeplakt met kauwgom. Eens dichterbij – want wie wilt er nu geen kauwgomauto van dichtbij zien? – bleek het carception te zijn: de auto plakte vol met speelgoedauto’s. Een jongensdroom is duidelijk werkelijkheid geworden in Kuala Lumpur.

 

 

Quote 8: ‘Allez, nog maar eens naar het winkelcentrum dan, zeker?’

 In Kuala Lumpur hadden we een capsulehotel relatief vlakbij de befaamde Petronas Towers. Zoals dat in Azië gaat, hebben ze er maar meteen een heel winkelcomplex van gemaakt. En laten we eerlijk zijn: soms heb je na drie maanden reizen ook gewoon zin om heel de dag in de airco rond te lopen, van de ene food court naar de andere. Dus ja, in Kuala Lumpur hebben we onze guilty pleasure volledig gehad.

 

 

 

Quote 9: ‘This is Disney Buddhism’

 Voor we naar Kek Lok Si trokken, lazen we al enkele vernietigende reviews over deze tempel. Hij wordt als één van de belangrijkste boeddhistische tempels in Maleisië gezien, maar zou volgens heel wat bezoekers té gecommercialiseerd worden. Wat ze bedoelden met ‘Disney Buddhism’ werd ook onmiddellijk duidelijk toen we bij de tempel kwamen: lintjes met Disney-prinsesses op en standbeelden van Minnie Mouse versierden letterlijk de tempel. Daar hadden we ons toch even iets anders bij voorgesteld.

 Quote 10: ‘Ja, maar hebt ge een foto zonder al die mensen erop?’

 Maleisië in december: dat is niet het beste idee. Prijzen zijn torenhoog, net zoals het aantal (lokale) toeristen. Meterslange aanschuifrijen bij alles: eetkraampjes, musea én de befaamde street art. Elke foto zonder toeristen erop was één grote win. Aanschouw waarvoor we uren geduld hebben moeten uitoefenen: