Vlakbij Uluru ligt Kata Tjuta – letterlijk vertaald: ‘veel hoofden’. De Engelstalige Australiërs noemen het gewoonweg ‘The Olgas’. Kata Tjuta is een hoop rotsformaties vlakbij elkaar; en – laten we eerlijk zijn – eigenlijk nog een pak indrukwekkender dan Uluru. Of dat vind ik dan toch.

We beginnen ’s ochtends aan de wandeling Valley of the Winds. Een wandeling met zo’n sprookjesachtige naam kan niet anders dan prachtig zijn. Al die pracht komt wel met een prijs: het is een relatief stevige wandeling met behoorlijk steile stukken. ’s Middags bereikt de temperatuur z’n hoogtepunt: gelukkig klokken we vandaag af op ‘maar’ 29°C.

Dat en het feit dat de wandeling z’n naam alle eer aandeed, maakte het een aangename wandeling met mooie vergezichten. Enige nadeel: Jonas is nog steeds Lord of the Flies.

Na twee wandelingen rijden we richting camping om onze campervan – Gerry – op orde te zetten. Een Chinese vrouw wou ‘m al kopen, dus we moeten ervoor zorgen dat-ie blijft shinen. We koken noedels en onze camping skills gaan weer met +1.

Het omgekeerde kan van het budget gezegd worden. Door de liters dure benzine zitten we intussen al enorm boven budget. Gerry is niet het meest ecologische paard ter wereld en dus ook niet het meest budgetvriendelijke. Maar los daarvan is de relatie intussen toch al verbeterd.